วันนึงผมได้อ่านเรื่องเตือนใจใน Facebook เรื่องหนึ่งซึ่งถูกแชร์โดยเพื่อนผมคนนึง พออ่านแล้วก็รู้สึกเกิดไอเดียที่อยากจะส่งเสริมสื่อเหล่านี้ให้แพร่หลายยิ่งขึ้นและเข้าถึงกลุ่มคนที่ไม่ชอบอ่าน แต่ชอบดูชอบฟังเหมือนผมโดยการเอามานำเสนอในรูปแบบที่น่าสนใจมากยิ่งขึ้น ผมมีกันแค่สามคนขาดคนแสดงจึงได้แรงบัลดาลใจการนำเสนอสื่อแบบพี่ปลื้ม VRZO ขณะที่ผมก็มีโปรเจ็กวิชาITที่ต้องสร้างสื่อ สารคดีและหนังสั้นอยู่พอดี ซึ่งผมเห็นว่าเรื่องนี้ให้ข้อคิดกับคนวัยทำงานคนเป็นพ่อเป็นแม่ที่ให้เวลากับงานและให้ค่ากับเงินมากเกินไปจนละเลยเวลาที่จะอยู่กับลูกๆหรือครอบครัวซึ่งเป็นปัจจัยหนึ่งที่ทำให้เด็กหรือวัยรุ่นในสังคมไทยเสียคน! ทั้งติดยา ติดแฟน ติดเพื่อนและพากันไปทำเรื่องที่ไม่ดี และอีกมากมาย ส่วนใหญ่ล้วนเกิดจากพ่อแม่ไม่มีเวลาให้กว่าจะรู้ตัวก็อาจจะสายเกินไปเหมือนดั่งนิทานเรื่องนี้เช่นนั้นแล