วัดวรเชต และวัดวรเชษฐ์ความจริงคือวัดเดียวกัน แต่กั้นด้วยรั้วลวดหนามแบ่งออกเป็นสองส่วนสองชื่อ ส่วนวัดวรเชตคือวัดใหม่ที่เพิ่งประกาศให้มีพระสงฆ์จำพรรษาโดยมีพระสถิตย์ อาภากโร เป็นเจ้าอาวาส อีกฝั่งหนึ่งคือวัดวรเชษฐ์ที่เป็นโบราณสถานมีหลวงพ่อสิงห์ทนเป็นผู้ดูแล

วัดวรเชษฐ์ เป็นวัดที่มีประเด็นข้อถกเถียงทางประวัติศาสตร์มากที่สุดวัดหนึ่ง ซึ่งหากพิจารณาตามโบราณสถานภายในวัดก็ล้วนแต่เป็นไปได้ เพราะพระเจดีย์ทั้ง ๓ องค์ ต่างสร้างในรูปแบบทางศิลปะที่ต่างยุคสมัย แสดงถึงความสำคัญที่พระเจ้าแผ่นดินหลายพระองค์ทรงทำนุบำรุง และปลูกสร้างศาสนสถานติดต่อกันมาหลายรัชกาล ดังที่ ท่าน น.ณ ปากน้ำ ได้แสดงความเห็นทางวิชาการต่อวัดนี้อยู่เสมอๆ ว่า..."ส่วนวัดป่าแก้วเดิมก็คือ วัดวรเชษฐ์ อยู่กลางทุ่งประเชด ส่วนทางทิศตะวันตกนอกตัวเมือง วัดวรเชษฐ์มีปรางค์ใหญ่เป็นหลักของวัด และมีเจดีย์ทรงสูงก่ออิฐไม่สอปูนปรากฏอยู่ด้วย"

เนื่องจากเป็นวัดสำคัญ เป็นที่สถิตของพระเถระผู้ใหญ่ คือ พระวันรัต (ชื่อยศของพระภิกษุสายอรัญวาสี ชื่อและความหมายเดียวกับ พระพนรัตน์) อันเป็นสังฆราชฝ่ายอรัญวาสี ทั้งยังเป็นอาจารย์ของพระเจ้าแผ่นดินตลอดมาหลายสมัย จึงมีการสร้างถนนและพูนดินสูงและกว้างใหญ่จาก วัดธรรมาราม อันเป็นท่าน้ำไปสู่วัดป่าแก้ว สำหรับเคลื่อนราชรถและผู้คนที่จะไปนมัสการพระที่วัดนั้น

ถนนที่เราเจอจะเป็นถนนสายที่ได้กล่าวถึงกันและค้นหากันหรือไม่ น่าจะเป็นไปได้ เพราะขนาดเห็นด้วยสายตาที่โผล่พ้นจากพื้นดินมาความกว้างนับกิโลเมตร

เราควรจะทำเช่นไร ควรละทิ้งเช่นนี้หรือ